Rozpalanie ogniska

Rozpałkę wstępną powinien stanowić materiał łatwopalny, dający dużo ognia. 

Kora brzozowa: nie powinna być brana z żywego lub świeżo ściętego drzewa (nie jest wtedy odpowiednio sucha).

Igliwie: jeśli jest suche to jest bardzo łatwopalne. Wady: łatwo nawilga, zajmuje dużo miejsca i bardzo szybko się wypala

Szczapki: Powinny być krótkie cienkie i niezbyt szerokie. Najlepiej, jeśli przesączone żywicą (łatwiej zapalić, palą się dłużej i trudniej zgasić).

Drobne gałązki, zwłaszcza świerkowe: o ile są suche. Na ogół można je znaleźć na miejscu.

Rozpałka właściwa powinna się składać z nieco większych szczap w miarę możliwości suchego drewna, większych gałązek itd. Drewno różnych gatunków drzew ma odmienne właściwości.

Sosna, świerk, jodła - to gatunki drzew iglastych, których drewno pali się szybko, jasnym płomieniem. Łatwo znaleźć je w lesie, nadaje się świetnie na ognisko.
Dąb, buk, grab, jesion - to drzewa liściaste, których drewno jest twarde, posiada zwartą strukturę. Pali się wolno i równomiernie, wydziela bardzo dużo ciepła, nadaje się raczej do gotowania.
Brzoza - pali się bardzo dobrze, ale świeża kora daje czarny dym. Wysuszona kora brzozy daje bardzo wysoką temperaturą.

RODZAJE OGNISK

Studnia

Zapewnia dużo światła i ciepła przy stosunkowo niewielkim zużyciu opału,może służyć do gotowania, sygnalizowania. 

Pagoda

Podobne do ogniska Studnia, jednak ułożone jest z pełnych warstw drewna, pali się powoli, daje sporo ciepła.

Ognisko gwiazda

Ognisko pali się w środku gwiazdy. Daje mało ciepła i światła, lecz jest idealne gdy mamy mało opały. W miarę spalania się ramion gwiazdy przysuwamy je bliżej środka.

Ognisko syberyjskie

Ognisko dzięki któremu możemy skierować ciepło w konkretnym kierunku, daje go dużo i nie wymaga dużej ilości opału.

Ogień wędrowca

Płonie pomiędzy dwoma potężnymi kłodami, na kłodach można ułożyć garnek, ognisko to wymaga ciągłego pilnowania.

Stożek (wigwam)

Daje bardzo dużo ciepła i światła, nadaje się do gotowania, choć zużywa dużo opału. Ustawiamy je opierając o siebie kołki różnej grubości (od najcieńszych do najgrubszych) w środku umieszczamy podpałkę. Pamiętać należy o pozostawieniu wejścia, która umożliwi podpalenie ogniska i zapewni przepływ powietrza.

Watra

Stos ogniskowy podobny do stożka, z tym, że całość opiera się na wbitym w środek kiju. Niektórzy uważają, że watra nie jest osobnym stosem ogniskowym, lecz każdym ogniskiem służącym celom obrzędowym. Sama nazwa wywodzi się z języka rumuńskiego, gdzie rozpalanie tego ogniska jest jedną z części kultu czczenia zmarłych

pożyczone od: http://dhwatra.com/?p=stosy